Ποιος χρονολόγησε Πάμπλο Εσκομπάρ;

Ο Πάμπλο Εμίλιο Εσκομπάρ Γκαβίρια (ισπανικά: Pablo Emilio Escobar Gaviria‎‎) (1 Δεκεμβρίου 1949 - 2 Δεκεμβρίου 1993) ήταν Κολομβιανός βαρόνος ναρκωτικών, ηγετική μορφή του Καρτέλ της Μεδεγίν. Αναφέρεται συχνά ως «βασιλιάς της κοκαΐνης» και υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους εγκληματίες όλων των εποχών. Το 1989 ανακηρύχθηκε από το αμερικανικό περιοδικό Forbes έβδομος πλουσιότερος στον κόσμο με περιουσία που ανερχόταν, σύμφωνα με εκτιμήσεις, στα 9 δισεκατομμύρια δολάρια.

Γεννημένος στο Ριονέγρο και μεγαλωμένος στο Μεδεγίν, ο Εσκομπάρ σπούδασε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Universidad Autónoma Latinoamericana του Μεντεγίν, χωρίς όμως να αποφοιτήσει. Αντ' αυτού άρχισε να εμπλέκεται σε εγκληματικές δραστηριότητες, αρχικά πουλώντας λαθραία τσιγάρα και πλαστά λαχεία, καθώς και σε κλοπές οχημάτων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, άρχισε να εργάζεται για διάφορους λαθρέμπορους ναρκωτικών, συχνά απαγάγοντας και κρατώντας ανθρώπους για λύτρα.

Το 1976, ο Εσκομπάρ ίδρυσε το Καρτέλ Μεντεγίν, το οποίο διένειμε κοκαΐνη και δημιούργησε τις πρώτες οδούς λαθρεμπορίου από το Περού, τη Βολιβία και τον Ισημερινό, μέσω της Κολομβίας και τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διείσδυση του Εσκομπάρ στις ΗΠΑ δημιούργησε σημαντική ζήτηση για κοκαΐνη και μέχρι τη δεκαετία του 1980 εκτιμήθηκε ότι ο Εσκομπάρ διακινούσε σε μηνιαία βάση αποστολές 70 έως 80 τόνων κοκαΐνης από την Κολομβία. Ως αποτέλεσμα, έγινε γρήγορα ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, αλλά πολέμησε συνεχώς αντίπαλα καρτέλ ναρκωτικών στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό, οδηγώντας σε σφαγές και δολοφονίες αστυνομικών, δικαστών, ντόπιων και επιφανών πολιτικών, κάνοντας την Κολομβία την πρωτεύουσα των δολοφονιών του κόσμου.

Στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Κολομβίας το 1982, ο Εσκομπάρ εξελέγη ως αναπληρωματικό μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων ως μέρος του κινήματος Φιλελεύθερων Εναλλακτικών. Μέσω αυτού, ήταν υπεύθυνος για κοινοτικά έργα όπως η κατασκευή σπιτιών και γηπέδων ποδοσφαίρου, τα οποία του έδωσαν μεγάλη δημοτικότητα μεταξύ των κατοίκων των πόλεων που σύχναζε. Ωστόσο, οι πολιτικές φιλοδοξίες του Εσκομπάρ ματαιώθηκαν από τις κυβερνήσεις της Κολομβίας και των ΗΠΑ, οι οποίες πίεζαν συστηματικά για τη σύλληψή του, με τον Εσκομπάρ να πιστεύεται ευρέως ότι ενορχήστρωσε τις βομβιστικές επιθέσεις στην πτήση 203 της Avianca και στο κτίριο DAS ως αντίποινα.

Το 1991, ο Εσκομπάρ παραδόθηκε στις αρχές και καταδικάστηκε σε φυλάκιση πέντε ετών για μια σειρά από κατηγορίες, αλλά συνήψε μια συμφωνία με τον Κολομβιανό Πρόεδρο Σέζαρ Γκαβίρια, με τη δυνατότητα να κρατηθεί στη δική του, αυτοκατασκευασμένη φυλακή La Catedral. Το 1992, ο Εσκομπάρ δραπέτευσε και κρύφτηκε όταν οι αρχές προσπάθησαν να τον μεταφέρουν σε ένα πιο τυπικό σοφρωνιστικό ίδρυμα, οδηγώντας σε ένα άνευ προηγουμένου ανθρωποκυνηγητό σε όλη τη χώρα. Ως αποτέλεσμα, το καρτέλ του Μεντεγίν κατέρρευσε και το 1993, ο Εσκομπάρ σκοτώθηκε στη γενέτειρά του από την Εθνική Αστυνομία της Κολομβίας, μια μέρα μετά τα 44α γενέθλιά του.

Η κληρονομιά του Εσκομπάρ παραμένει αμφιλεγόμενη μέχρι σήμερα. Ενώ πολλοί καταγγέλλουν την αποτρόπαια φύση των εγκλημάτων του, θεωρήθηκε ως μια φιγούρα «όπως του Ρομπέν των Δασών» για πολλούς στην Κολομβία, καθώς παρείχε πολλές ανέσεις στους φτωχούς. Η δολοφονία του θρηνήθηκε από πολλούς και την κηδεία του παρακολούθησαν πάνω από 25.000 άτομα. Επιπλέον, η ιδιωτική του περιουσία, Χασιέντα Νάπολες, έχει μετατραπεί σε θεματικό πάρκο. Η ζωή του έχει επίσης χρησιμεύσει ως έμπνευση ευρέως στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη μουσική.

Virginia Vallejo García (born 26 August 1949) is a Colombian author, journalist, television and radio director, anchorwoman, model, columnist, socialite, and political asylee in the United States of America.

She is one of the most relevant media personalities of her native country, known for her interviews of presidents, politicians, international celebrities, musicians, authors and scientists. She has been international editor of television newscasts and also anchorwoman, when she won twice the prize as the best anchorperson of Colombia. Her programs for TV Impacto, her own company, obtained the highest ratings compared to her competition. She was image and model of Di Lido pantyhose, with commercials made in Venice, Rio de Janeiro, San Juan, Bogotá and Cartagena de Indias. She has been invited by foreign governments, like Israel and Taiwan, to cover historical events. Virginia was the only Colombian journalist in charge of the radio transmission of the “Wedding of the century” between Charles and Diana, in London, on July 29, 1981, and the first journalist to interview Pablo Escobar in 1983, when he was just an aspiring politician. She also presented other type of programs, like musical shows with the most famous singers and orchestras of her time. Due to her voice, education, beauty and elegance, Vallejo has become an icon of the Colombian media, and thanks to her unique story, a contemporary legend. She is now a bestseller author, translated to many languages.

On 18 July 2006, the DEA took her out of Colombia in a special flight to save her life and cooperate with the Department of Justice in high-profile cases, after she had signaled several Colombian presidents and politicians as beneficiaries or accomplices of the leading cocaine cartels.

In 2007, she published her first book, Loving Pablo, Hating Escobar, which led the Colombian Supreme Court to reopen the cases of the Palace of Justice siege in 1985, and the assassination of the presidential candidate Luis Carlos Galán in 1989. The book was translated to fifteen languages and made into a movie in 2018, with the Spanish actress Penélope Cruz in the role of the journalist.

Since 2006, Virginia Vallejo lives in Miami, Florida. In 2009, she became a columnist of a Venezuelan opposition newspaper, and, in 2019, television journalist for the international channel Actualidad RT. On May 1, 2025, she launched her new book, El alucinante País Dorado, the first of a trilogy of novels inspired in the recent history of Colombia and her personal life.