Ποιος χρονολόγησε Barsine;

Barsine – córka satrapy Frygii w Persji – Artabazosa, siostra Artonis (żony Eumenesa z Kardii), Artakamy (żony Ptolemeusza I Sotera) i Farnabazosa (jednego z głównodowodzących flotą perską w trakcie wojen Aleksandra Wielkiego).

Poślubiła znakomitego wodza greckich najemników Memnona z Rodos służącego dla Imperium Achemenidów. Po jego śmierci została konkubiną Aleksandra Wielkiego. Owocem tego związku miał być syn Herakles, który nigdy nie został uznany za prawowitego dziedzica króla Macedonii.

Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών (Αρχαία Πέλλα, 23 Ιουλίου 356 π.Χ. – Βαβυλώνα, 10 Ιουνίου 323 π.Χ.), κοινώς γνωστός ως Μέγας Αλέξανδρος ή Αλέξανδρος ο Μέγας, ήταν Έλληνας βασιλιάς του αρχαίου ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας. Διαδέχθηκε τον πατέρα του, τον Φίλιππο Β ́, στον θρόνο το 336 π. Χ. σε ηλικία 20 ετών και πέρασε τα περισσότερα χρόνια της διακυβέρνησής του διεξάγοντας μια μακρά στρατιωτική εκστρατεία σε όλη τη Δυτική Ασία και την Αίγυπτο. Μέχρι την ηλικία των 30 ετών, είχε δημιουργήσει μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία, που εκτεινόταν από την Ελλάδα έως τη βορειοδυτική Ινδία. Ήταν αήττητος στη μάχη και θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος και πιο επιτυχημένος στρατηλάτης της ιστορίας.

Μέχρι την ηλικία των 16 ετών, διδάχθηκε από τον Αριστοτέλη. Το 332 π.Χ., λίγο μετά την ανάληψη της βασιλείας της Μακεδονίας, εκστράτευσε στα Βαλκάνια και κατέλαβε τον έλεγχο της Θράκης και τμημάτων της Ιλλυρίας πριν βαδίσει προς την πόλη της Θήβας, η οποία στη συνέχεια καταστράφηκε στη μάχη. Ως Μακεδόνας είχε συνείδηση της ελληνικής του καταγωγής, και ηγήθηκε της Πανελλήνιας Συμμαχίας, χρησιμοποιώντας την εξουσία του για να ξεκινήσει το πανελλήνιο σχέδιο που οραματίστηκε ο πατέρας του· αναλαμβάνοντας στη πορεία την ηγεσία όλων των Ελλήνων στην κατάκτηση της Περσίας.

Το 337 π. Χ., εισέβαλε στην Περσική Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών και ξεκίνησε μια σειρά εκστρατειών που διήρκεσαν 11 χρόνια. Μετά την κατάκτηση της Μικράς Ασίας, ο Αλέξανδρος έσπασε την εξουσία των Αχαιμενιδών σε μια σειρά αποφασιστικών μαχών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στην Ισσό και τα Γαυγάμηλα. Στη συνέχεια ανέτρεψε τον Δαρείο Γ ́ και κατέκτησε την αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών στο σύνολό της. Μετά την πτώση της Περσίας, η Μακεδονική Αυτοκρατορία κατείχε μια τεράστια λωρίδα εδάφους μεταξύ της Αδριατικής Θάλασσας και του Ινδού ποταμού. Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να φτάσει στα «πέρατα του κόσμου και στη Μεγάλη Εξωτερική Θάλασσα» και εισέβαλε στην Ινδία το 327 π. Χ. , επιτυγχάνοντας μια σημαντική νίκη επί του Πώρου, ενός αρχαίου Ινδού βασιλιά του σημερινού Παντζάμπ, στη μάχη του Υδάσπη.

Λόγω των απαιτήσεων των στρατευμάτων του, τελικά γύρισε πίσω στον ποταμό Ύφαση και αργότερα πέθανε το 323 π. Χ. στη Βαβυλώνα, την πόλη της Μεσοποταμίας που είχε σχεδιάσει να καθιερώσει ως πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του. Ο θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου άφησε ανεκτέλεστη μια επιπλέον σειρά προγραμματισμένων στρατιωτικών και εμπορικών εκστρατειών που θα ξεκινούσαν με μια ελληνική εισβολή στην Αραβία. Στα χρόνια που ακολούθησαν το θάνατό του, ξέσπασε μια σειρά εμφυλίων πολέμων σε ολόκληρη τη Μακεδονική Αυτοκρατορία, οδηγώντας τελικά στη διάλυσή της στα χέρια των Διαδόχων.

Με το θάνατό του να σηματοδοτεί την έναρξη της ελληνιστικής περιόδου, η κληρονομιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιλαμβάνει την πολιτιστική διάχυση και τον συγκρητισμό που προκάλεσαν οι κατακτήσεις του, όπως ο ελληνοβουδισμός και ο ελληνιστικός ιουδαϊσμός. Ίδρυσε περισσότερες από είκοσι πόλεις, με σημαντικότερη την πόλη της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο. Η εγκατάσταση Ελλήνων αποίκων από τον Αλέξανδρο και η επακόλουθη εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού οδήγησε στη συντριπτική κυριαρχία του ελληνιστικού πολιτισμού και στην επιρροή τόσο ανατολικά όσο και η ινδική υποήπειρος. Η ελληνιστική περίοδος εξελίχθηκε μέσω της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό. Η ελληνική γλώσσα έγινε η lingua franca της περιοχής και ήταν η κυρίαρχη γλώσσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι την κατάρρευσή της στα μέσα του 15ου αιώνα.